Acizane Kelam

Adamın birisi basiret sahiplerinden birisine fakirliğinden şikayet eder ve üzüntüsünü belirtir. Bu Zat ona: -On bin dirhemin olsa da gözün kör olsa ister misin? -Hayır. -On bin dirhemin olsa da dilsiz olsan? -Hayır. -On bin dirhemin olsa da elin ayağın kesik olsa? -Hayır. -On bin dirhemin olsa da mecnun olsan ister misin?" -Hayır. -O halde bu kadar nimetleri sana veren Allah'tan utanmadan daha nasıl şikayet ediyorsun? Buyurur. Bu kıssadan anlaşılan odur ki, biz de elde edemediklerimize kapılarak değil de, ancak elimizde olanları fark edip şükredersek iç huzurumuzu sağlayabiliriz.  Allah-u Teala Kur'anda şöyle buyurur: "Eğer şükrederseniz, elbette size (nimetimi) artıracağım."(İbrahim 7) Yani, nimetlerime şükrederseniz, size fazlımı/nimetlerimi artırırım demektir. Şükrün hakikati nimet verenin bu nimetini itiraf etmek, kabullenmek ve bunu O'na itaat yolu dışında kullanmamaktır. "Ve eğer nankörlük ederseniz hiç şüphesiz azabım çok şiddetlidir!"(İbrah

Tükenmez kalemi tüketene değin yazasım geliyor bazen. Düşünüyorum, ya peki neden tükenmez kalem? Çünkü silinebilir bir kalem size her zaman hata yapma imkanı tanır. Hatayı yaparsınız, silersiniz ve bir bakmışsınız, yaptığınız hatayı dahi unutmuşsunuz, yapmamış gibi davranırsınız. Sanki hiç hata yapmadan yazabildiğinizi sanırsınız. Hayır öyle olmamalı benim yazmalarım. Yazayım evet, ama hatalarımla, acizliğimi kabullenişimle yazayım. Öyle ki, silmek mümkün olmasın. Sonra dönüp bakabileyim, nerede hata? Düzeltmeden önce farkına varmak olsun amacım. Silinmesin, silinmesin ki görebileyim. Kalemim kibrime vesile olmasın, kibrimi körüklemesin, aksine acziyetimi anlatsın bana. "Evet. Bak, sen hatalısın. Bırak hayata tatbik etmeyi, yazarken dahi hatalısın sen" desin. Ve ben bunu hissederek, diyebileyim ki: "Elhamdülillah, bugün de kalemim kibrime vesile olmadı. Ben kalemle yazmadım, kalem beni yazdı. Elhamdülillah!"