Kaleminiz Kibrinize Vesile Olmasın.

Tükenmez kalemi tüketene değin yazasım geliyor bazen. Düşünüyorum, ya peki neden tükenmez kalem? Çünkü silinebilir bir kalem size her zaman hata yapma imkanı tanır. Hatayı yaparsınız, silersiniz ve bir bakmışsınız, yaptığınız hatayı dahi unutmuşsunuz, yapmamış gibi davranırsınız. Sanki hiç hata yapmadan yazabildiğinizi sanırsınız. Hayır öyle olmamalı benim yazmalarım. Yazayım evet, ama hatalarımla, acizliğimi kabullenişimle yazayım.
Öyle ki, silmek mümkün olmasın. Sonra dönüp bakabileyim, nerede hata? Düzeltmeden önce farkına varmak olsun amacım. Silinmesin, silinmesin ki görebileyim. Kalemim kibrime vesile olmasın, kibrimi körüklemesin, aksine acziyetimi anlatsın bana. "Evet. Bak, sen hatalısın. Bırak hayata tatbik etmeyi, yazarken dahi hatalısın sen" desin. Ve ben bunu hissederek, diyebileyim ki: "Elhamdülillah, bugün de kalemim kibrime vesile olmadı. Ben kalemle yazmadım, kalem beni yazdı. Elhamdülillah!"

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Çocuk Nimetinin Şükrünü Yerine Getirebilmek

Bir çocuk yaratılıp dünyaya geldiği andan itibaren, daha anne karnındayken dahi hem nimet hem imtihan olarak bizlere bahşedilmiş; imtihanı güzelleştirmek de kazanmak da biz insanların iradesine bırakılmıştır. İmtihanın boyutlarını anlayabilmek için bir çocuğun anne karnından ölümüne değin geçen süreçte anne ve babasının, ailesinin, çevresinin ve diğer etmenlerin ne denli etkili olduğuna bakabiliriz. Bu süreç içerisinde yapılan hatalar sadece çocuklara karşı yapılmış olmayacak, nimet olarak Allah'tan lütfedilmiş emanete riayet edilmemesi gerçekleşmiş olacaktır ki sıfatımız ne olursa olsun, çocuklarla iletişimde bulunduğumuz sürece bu süreçlerin her birinde doğrudan olmasa da kimi zaman doğrudan kimi zaman dolaylı olarak mükellef olan yine bizleriz. Bu bakış açısıyla "Yaratan yarattığını bilmez mi?" ayetinin sırrına bakarsak görürüz ki, çocuklar yalnız kulak dolgunluğu içeren kalıp yargılarla değil, Malik'inin kelamı olan ayetlerle, Peygamber sünnetleriyle sükunetle büy
Devamı

'Hakim' değil, 'Şahid'iz.

Yazıya kendi nefsime hitap ettiğimi belirterek başlıyorum. Soruyorum ey nefs: yanlışı, yanlış yapanı gördüğünde ne yapıyorsun sen? Kınıyorsun değil mi hemen? Hiç sorguluyor musun, hiç soruyor musun kendine, bu neden oluyor ya da ben bu durumu nasıl değiştirebilirim, elimden bir şey gelir mi diye? Yok... Bu zor geliyor nedense sana, uslanmaz nefse... Peki biz ne yapıyoruz? Yanlışı yanlışla taçlandırıyoruz. Kolaya kaçıyoruz. "Aman şuna bak ne yapıyor" diyoruz, o'cu, bu'cu, şu'cu diyoruz. "Hiç yakışmadı ona" diyoruz. Hemen başlıyoruz yargılamaya, etiketlemeye. Oysa bilmemiz gerek ki biz nasıl insansak karşımızdaki de insan! Beşerdir şaşar... İdrak etmeliyiz bunu artık. Peşin hükümlerden kaçınmalıyız. Hem ne hakla bu kadar kolay yargıda bulunabiliyoruz? Ne'yiz, kimiz düşündünüz mü hiç? Kendimizi neden sürekli hakim sanıyoruz? Üstelik sadece "şahid"ken... Öyle ya, ne diyorduk kelime-i şehadette? "Şahidlik ederim!" Alemlere Rahmet (S.a
Devamı

Tesettür 'Gizlenmek' İçindir; Nazarları Çekmek İçin Değil

Tesettür , en genel kelime anlamıyla örtünmek(gizlenmek) demektir. Sadece bu anlam bile tesettürün nasıl olması gerektiğini genel hatlarıyla açıklayabilir. 📖‘’ Mümin kadınlara da söyle: Gözlerini (harama bakmaktan) korusunlar; namus ve iffetlerini esirgesinler. Görünen kısımları müstesna olmak üzere, zinetlerini teşhir etmesinler. Baş örtülerini, yakalarının üzerine (kadar) örtsünler.’’ Nur, 31.ayet. Ayeti kerimede tesettürün nasıl olması gerektiği gayet açıktır. O halde, akla şu sorular gelebilir: Allahu Teala ayeti kerimesinde tesettürü böyle açıkça ifade buyurmuşken günümüzdeki farklı tesettür algıları ya nedendir? Neden birbirinden apaçık farklı 'tesettür' modelleri görmekteyiz? Maalesef ki günümüzde tesettürü kendilerine göre yorumlayan kimseler, tesettürün asıl mahiyeti olan ‘’gizlenme’’ yi göz ardı etmişlerdir, tesettür yalnızca çıplaklığı izafe etme olarak görmüşlerdir. Oysa eğer bizim amacımız nazarları üzerimize çekmemekse, tesettür buna uygun(vücut hatlarını belli e
Devamı